نیمه های شب بود که صدای سگ های گله از خواب بیدارم کرد. معمولاً این موقع شب سروصدا نمی کردند. بلند شدم که سری به گوسفندان بزنم که پسرم سعید هم متوجه شد و با من آمد.

تا درب باربند را باز کردم دیدم 3 ناشناس با صورتی بسته میان گوسفندان این طرف وآن طرف می دوند.

آنها نیز ما را دیدند و پا به فرار گذاشتند.  من و پسرم دنبالشان کردیم و چیزی نمانده بود که سعید یکی از آنها را بگیرد که صدای شلیک در سیاهی شب همه چیز را برایم سیاه تر کرد.

افتادم روی زمین، گوشه چشم و کنار سرم می سوخت، می دانستم که بلایی سرم آمده! سراغی از سعید نبود! احتمالا دنبالشان می کرد!

چیزی نگذشت که خودم را روی تخت بیمارستان دیدم. حالم بهتر شده بود و چیزهایی یادم می آمد. سراغ سعید را گرفتم. کسی چیزی نگفت و همه ساکت شدند. اما مادرش...

اون لعنتی ها سعیدم را گرفتند! پسر جوانم که صدها آرزو برایش داشتم را چه ساده از دست دادم. خدایا به کی پناه ببرم؟

3 سیاه پوش صورت بسته در اون تاریکی شب و هزاران معما که احتمال دستگیری قاتل پسرم را به صفر می رساند، روحم را می آزرد. شاید سعید زنده نمی شد، ولی اگر قاتلش دستگیر می شد، من و مادرش کمی آرام می شدیم.

نمی دانم شاید من مقصرم! اصلا ای کاش بیدار نمی شدم! ای کاش سعید بیدار نمی شد! ای کاش ... .

هنوز بیمارستان بودم که خبر آمد، ماموران نیروی انتظامی 3 جوان را به عنوان متهمان اصلی این ماجرا شناسایی کرده اند. روی تخت بیمارستان دعایشان می کردم. هرچند سعید زنده نمی شود، ولی دستگیری قاتل او، مرهم دلم بود.

چیزی نگذشت که هر 3 نفرشان را دستگیر کردند. بچه های 17 ، 19 و 26 ساله ای که نمی دانم چرا باید در صف قاتلان پرونده سعید، نامشان ثبت شود!؟

نه من و مادر سعید که همه اهالی روستا از کار خارق العاده بچه های نیروی انتظامی شهرستان میامی و استان سمنان در شگفتیم.

دستگیری این 3 سارق آن هم به این سرعت و کشف سلاحی که با آن سعید را کشتند، خیال همه اهالی دامدار و کشاورز روستا را آرام ساخت. بی تردید اهالی دِه باز هم شب های آرام و خنک کویر را آسوده می خوابند.

گفتنی است؛ این حادثه در یکی از روستاهای شهرستان میامی استان سمنان رخ داد و متهمان آن با تلاش پیگیرانه ماموران و با روش های نوین پلیسی در کمترین زمان ممکن شناسایی و دستگیر و با اعتراف به جرایم خود، به دادسرا معرفی شدند.#

نوشته سید محمد شاه چراغ، کارشناس رسانه ای پلیس سمنان